Op een dag scrollde ik door mijn iPhone en zag dat ik een behoorlijk aantal korte niet veel zeggende filmpjes. Van die filmpjes die je dan maakt om het maken en dan nooit meer terugkijkt. Toen kwam er een idee in mij op: je hebt met die iPhone eigenlijk altijd een camera bij. Dan kun je in feite op welk moment dan ook een filmpje maken.
Een half jaar lang heb ik een hele verzameling korte filmpjes gemaakt. Elke dag maakte ik er een paar en die laadde ik dan die avond in mijn computer. Elke week als ik dan tijd had monteerde ik de beelden met als uiteindelijke resultaat: The Slices of Life.
